این قضیه کرونا گشت و گذارهای این فصل مارو بدجور دچار بحران کرده. یه جوری که مسافرت خونمون اونقدر کم شده بود که دچار کمبود سفر شده بودیم. همه دمق بودن اخه این هوا اونقدر خوب شده که ادمو به سمت خودش صدا میکنه

تا اینکه دل و زدیم به دریا و بعد از تفحص چند ساعته یه جای مطمئن از بابت اینکه تمیز باشه و رفت و آمد زیاد نداشته باشه پیدا کردیم . یه باغچه کوچیک برای خواهر یکی از دوستان پایه. بازم در عرض یک روز تصمیم به پیک نیک دو روزه گرفتیم .

عاشق این تصمیمات یهویی هستم . بالاخره یه بعداز ظهر زیبا در یک جای دنج و ساکت و پر از درخت بودم. درخت گردو ، گیلاس، زردآلو و نور زیبای خورشید که از لابه لای برگهای درخت روی صورت پخش می شد و روحو نوازش میکرد چشمامو بستم

و به خلصه ای دوست داشتنی فرو رفتم. دلم میخواست اون روز تا اخر دنیا ادامه داشته باشه . سوار تاب شدم و مثل دختر بچه ای شاد که وقتی سوار تاب می شه دوست داره تا بالاترین نقطه ای که تاب می ره ، بره و برگهای درختارو بگیره شاد و فارغ از هر مشغله ای.

چه جای فراموشی خوبی. یاد بچه گی هامون افتاده بودیم از بس آب بازی کردیم و زمین و زمان و آب پاشیدیم تا خسته شدیم . اخر شب تازه متوجه شدیم چه دسته گلی به آب دادیم. مخزن آب خالی شده بود و آب نداشتیم

کلی خندیدیم از اینکه چطور متوجه این نشدیم که اب لوله کشی نیست و می بایست در مصرف آب مواظب می بودیم البته حتی اگر آب لوله کشی هم بود می بایست در مصرفش صرفه جویی میکردیم دیگه اتفاقی بود که افتاده بود و ناچار شدیم هماهنگ کنیم ماشین حمل آب برامون آب بیاره

چند ساعتی گذشت تامخزن پر شد. این دفعه ولی با احتیاط بیشتر آب مصرف کردیم.بعدش افتادیم به عکس گرفتنای بین درختا و مزاحمت دوستان که برای خراب کردن عکسات از هیچ کاری دریغ نمی کردن خلاصه که جای دنجی بود ولی نه از دست و پای دوستان.

گفتم پا آخه هر وقت به دوستم میگم از دست تو میگه چرا دست. چرا پا نه . خلاصه که هر دفعه میخوام بگم از دست تو میگم از پای تو . حالا از پای دوستان نشد یه عکس تکی حال خوب کن بگیرم ولی تا دلتون بخواد عکس دسته جمعی خنده دار گرفتیم.

باشد به یادگار برای روزهای کمبود خاطره .جهت یادآوری و تزریق انرژی .

توی این روزا قدر بیرون رفتنا ،کنار هم بودنامون انگار بیشتر شده .

بودنت زاینده روده ،زندگی  بخشه . مثل سایه درختی تنومند که برای هر خونه ای واجبه. مثل هوایی که جانبخشه و اگه نباشی هیچی به درد نمیخوره حتی، زندگی. اصلا می دونی چیه بودنت واجبه، ضروریه .مثل هوا، مثل افتاب، مثل اب . بودنت تسلی بخش روحه بودنت نوازش قلبه ، بودنت حس خوشایندیه که یه بچه نسبت به مادرش داره ، بودنت امنیته  بودنت آرامشه، آسایش چشم، نسیم خنک توی گرمای تابستونه.

بودنت مثل هندونه خنک وسط تابستونه که می چسبه ، بودنت طعم شیرینه عسله، بودنت عطر بهارنارنجه، بودنت باغ پر از شکوفه های گیلاسه ،بودنت بارون بهاریه، ،قرمزی برگها توی پائیز و برف دلپذیر توی زمستون .وقتی باشی میشه زیر آب یه نفس عمیق کشید بدون اینکه خفه شد. وقتی باشی میشه رفت به بالاترین نقطه درخت و پرواز کرد.

وقتی باشی میشه رفت به صحرا و روی شنها غلت خورد بدون اینکه افتاب تند ازار دهنده باشه. وقتی باشی میشه روی اب راه رفت ، وقتی باشی میشه به فضا رفت به ماه رفت و اونجا بوسیدت. وقتی باشی میشه به ژوپیتر رفت و روی حلقه هاش نشست و دور ژوپیتر گشت. وقتی باشی میشه طلوع ناهید رو از بلندترین قله دنیا دید.وقتی باشی میشه سوار قایق شد و پرواز کرد .

وقتی باشی میشه به دنیای موازی رفت و همزادامون دید. وقتی باشی میشه سوار ابرها شد و به دورها رفت .

وقتی باشی...

پس ای عزیز ، باش که بودنت همه چیز است.

 سلام ماه رویان 

مادرم هر وقت هلال ماه نو رو می بینه هر جا که باشیم می گه ببینمت ، و وقتی نگاهش می کنم منو می بوسه و میگه ماه نو مبارک همیشه می گه وقتی هلال باریک ماه و دیدی به نور یا آب رون یا صورت کسی که دوست داری نگاه کن .

خوبیش اینه این اتفاق زمانی می افته که با هم هستیم و به آب رون و نور نمی کشه . اینکه این عقیده از کجا و چه جوری بهش رسیده هیچوقت ازش نپرسیدم .چون همینکه یهو بی هوا توی خیابون صدام میکنه و صورتمو می بوسه انگار خدا یه جفت بال بهم میده و تاعرش پرواز میکنم

حالاچی شد که یاد ماه نو افتادم؟ به خاطر اینکه چند روز دیگه ماه نو میشه و علاوه بر این نو بودن ، درهای اسمون با زمیشه و خدا سفره مهمونیشو پهن می کنه و فرشته های خدا میان روی زمین و همراه ما در این مهمونی شرکت میکنن.

امیدوارم توی این ماه پرخیرو برکت دلتون شاد و لبتون خندون باشه . پیشاپیش ماه نو ،ماه خیر و برکت ، ماه مهمانی خدا ، ماه رمضان مبارک .

 برای همه شما عزیزای دل و دخترای زیبای سرزمینم ارزوی سلامتی دارم و روی ماهتونو از دور می بوسم.